Waarom betogen op 15 november 2016?
02/11/2016
De verhoging van de pensioenleeftijd van 56 jaar naar minimum 63 jaar (!), de afschaffing van de loopbaanbreuk 1/50ste (tantièmes) waarop onze pensioenen worden berekend, de invoering van een minimumaantal loopbaanjaren alvorens van een welverdiend pensioen te mogen genieten en de afschaffing van het medisch pensioen waarover de regering een principebeslissing heeft genomen aan de vooravond van een nieuwe herstructurering binnen Defensie, zijn de spreekwoordelijke druppels die de emmer doen overlopen.
Al jaren wordt Defensie uitgehold en wordt het personeel uitgenepen als een citroen.
Defensie ondergaat de ene besparing na de andere waarvan het personeel opnieuw de dupe is. De getalsterkte slonk de afgelopen decennia van 48.000 naar tot op vandaag 30.000 militairen en zal verder verminderen tot 24.000 (voorzien). In de realiteit wellicht zelfs nog tot veel minder militairen. Deze drastische vermindering gaat nochtans niet gepaard met een vermindering van de werklast (ambitieniveau). Een steeds kleinere groep militairen wordt dus steeds meer belast. De operaties in binnen- en buitenland geven duidelijk aan dat de balans werk/privé volledig uit evenwicht is.
Een militaire werkweek telt tijdens oefeningen, maneuvers en operationele inzet geen 38 uur, maar een veelvoud hiervan. Deze inzet wordt nochtans niet evenredig gecompenseerd, noch in tijd, noch in geld. Toch voert de militair de bevelen loyaal uit in het belang van de dienst en de veiligheid van onze samenleving. Zelfs wanneer dit ten koste gaat van het familiaal en sociaal leven.
Militairen beschikken daarenboven niet over dezelfde rechten als een andere burger van dit land. Ze worden verplicht de bevolen opdrachten plichtsbewust uit te voeren, op risico van eigen leven. De arbeidstijd van de militairen wordt noch wettelijke geregeld, noch beschermd. Hierdoor werkt een militair op jaarbasis veel meer dan andere burgers van dit land. Politieke rechten, vrijemeningsuiting zijn beperkt en een stakingsrecht om ongenoegen te uiten wordt bij wet verboden. Uit voorgaande blijkt dat de militairen een zeer bijzonder statuut hebben.
Meer nog: de Strategische visie die de regering in juli 2016 goedkeurde zal opnieuw tot sluitingen leiden van verschillende eenheden (kwartieren). Defensie is al sinds 1992 aan het transformeren en opnieuw zullen vele gezinnen, partners en kinderen hun leefwijze moeten aanpassen aan de nieuwe werkomstandigheden van de militair. Onze ervaring leert ons dat bij iedere transformatie de overheid nalaat om structurele begeleidingsmaatregelen te voorzien. De militair en zijn familie worden aan hun lot overgelaten!
De verhoging van de pensioenleeftijd van de militair is een miskenning voor de loyaliteit en de gedrevenheid waarmee wij onze job uitvoeren. De overgangsmaatregelen die door de regering worden aangekondigd treffen iedereen, zelfs de militairen die op zeer korte termijn van hun pensioen verwijderd zijn. Politici die verkozen waren vóór 2014 behouden WEL hun pensioenleeftijd. Waarom mogen militairen dan niet van hun verworven rechten genieten?
De loopbaanverlenging brengt problemen mee voor alle militairen. Hoe gaat Defensie nog jonge mensen aanwerven, terwijl Defensie gedurende nog vele jaren de hoogste wedden zal moeten betalen. Dit betekent dat de operationele werklast door een steeds kleiner wordende groep jonge militairen zal moeten worden uitgevoerd met als gevolg een toenemend risico op vrijwillig ontslag (attritie). Dit leidt ons tot de finale doodsteek van Defensie!
Deze regering heeft eveneens aangegeven om het medisch pensioen af te schaffen. Hierbij vraagt het gemeenschappelijk vakbondsfront zich af hoe militairen nog verder gemotiveerd en beschermd kunnen blijven en hoe een militair een job met hoge risico’s op ernstige arbeidsongevallen nog zal willen uitvoeren, wetende dat de regering het opvangnet bij een ernstig lichamelijk letsel (medisch pensioen) gaat vervangen door een lagere ziekte-uitkering (60% van het inkomen).
De huidige regeringsmaatregelen en de gevolgen ervan hebben een desastreuze impact op de werking van Defensie en het personeel in het bijzonder.
