Gemoedsrust

27/03/2020

Men kan veel zeggen van het coronavirus, maar niet dat het geen gevoel voor historische timing heeft. Het is bijna pathetisch hoe het ons precies weet te treffen in ongeveer dezelfde periode als waarin we onze vorige collectieve ramp herdachten. De ramp die vijfenzeventig jaar geleden zijn einde vond, de Tweede Wereldoorlog.

Voor naoorlogse generaties waren de meer dan vier jaar van Duitse bezetting altijd in nevelen gehuld. Hoe we ook ons best deden er iets van te snappen, het bleef een mysterieus verhaal, iets dat zich afspeelde in een andere werkelijkheid, in een land hier ver vandaan. Net zoals het coronavirus mysterieus is en zich moeilijk laat vatten en temmen. Kwam het doordat onze ouders en grootouders ons hun angsten hebben willen besparen? In veel gevallen wel, maar misschien gaven we zelf ook wel de voorkeur aan die veilige afstand. Nog zo’n gelijkenis met de coronacrisis: die veilige afstand.

Vooralsnog is de impact van de corona-epidemie bij lange na niet van dezelfde orde als die van oorlog, bezetting en volkenmoord, maar ze vermindert wel die afstand. Lezend over de bezettingstijd zijn we altijd verbijsterd door de snelheid waarmee letterlijk alle zekerheden konden worden weggevaagd, terwijl het leven van alledag schijnbaar gewoon doorging. Net zoals de coronacrisis. Maar het virus brengt ons wel down to earth na een lange periode waarin we een beetje losraakten van de onvoorspelbaarheden die het lot voor de mensen in petto heeft.

Beschermende overheid

In ons land mogen we ons gelukkig prijzen dat er zoiets bestaat als de ‘gemoedsrust van de verzorgingsstaat’: de comfortabele zekerheid dat de overheid als Big Mother ons beschermt tegen alle onvoorziene rampen die een mens in zijn leven kunnen overkomen.

Defensie maakt deel uit van deze beschermende overheid; ze is een onderdeel van deze Big Mother. Onze aanwezigheid als strategische reserve van het land in tijden van crisis, helpt mee deze gemoedsrust te creëren. De aanwezige capaciteiten van het leger, van welke component, steundienst of organisme ze ook zijn, helpen mee dat vertrouwen bij de bevolking te ondersteunen dat ‘ouderwetse’ rampen ons niet meer zullen treffen. Het militair personeel speelt hierbij een sleutelrol. Los van hun functie en of ze nu al daadwerkelijk ingezet worden om de gevolgen van deze crisis te bestrijden of (voorlopig nog) in stand-by zijn, alle betrokken militairen verdienen daarom onze dankbaarheid en respect. 

Opofferingsgezindheid

Net zoals de inzet bij operationele missies ongekende blijken van moed, solidariteit en opofferingsgezindheid voort kan brengen, stelt de militaire vakbond ACMP-CGPM deze kwaliteiten vandaag eveneens vast bij heel veel militairen tijdens deze crisis.

Onze mensen gedragen zich als verantwoordelijke dienaars van de Staat en de Belgische samenleving, ook in omstandigheden waarin de zorg voor het gemeenschappelijk welzijn niet meer als vanzelfsprekend op het bord van hogere instanties kan worden gelegd.

Deze prestaties verdienen onze waardering. Wij van de militaire vakbond ACMP-CGPM, willen daarom graag applaudisseren voor de militairen die, in welke hoedanigheid dan ook, ons land helpen door deze crisis heen te slepen.

Zoals bewindslui, artsen en wetenschappers de voorbije weken al zeiden, zijn we in deze pandemie allemaal onderdeel van de oplossing. Al was het maar door ons verantwoordelijk te gedragen. Doch het moet gezegd worden dat militairen wel een essentieel onderdeel zijn van de oplossing, in de eerste plaats door bij te dragen aan de gemoedsrust waar de samenleving zo’n behoefte aan heeft.