Het implementatieplan: verwezen naar Sint-Juttemis?
09/06/2017
Over één zaak zijn alle militairen het eens: minister Vandeput weet hoe hij een geheim moet bewaren. Bijna een jaar na de politieke goedkeuring van de Strategische Visie tasten we nog altijd in het duister over het implementatieplan van deze visie. Dit plan, dat ondertussen schijnbaar het best verborgen feit van ons land geworden is, moet de “evolutie van de geografische inplanting van de kwartieren” duidelijk maken. Het was de bedoeling dat het spoedig zou verschijnen zodat “de betrokken personeelsleden snel volledige duidelijkheid krijgen over hun toekomst” (een zin die letterlijk te lezen is in hoofdstuk 8 van de Strategische Visie).
Klaarblijkelijk heeft de Amondawa-stam ook verwanten in de Lambermonstraat in Brussel, waar Vandeput’s kabinet gehuisvest is. Deze Braziliaanse stam, die compleet geïsoleerd leeft in het amazonewoud, kent concepten als “tijd”, “jaar” of “maand” niet. Een kalender of uurwerken heeft ze niet. Noties zoals “snel” of “spoedig” zijn hen onbekend.
Overdrijven we nu? Misschien. Maar dan toch nog maar eens de Flash Defensie van onze minister van 2 maart 2015 er opnieuw bijnemen. Hierin belooft Steven Vandeput letterlijk een “nota strategische visie kort na de paasvakantie van 2015 voor te leggen”, “een gedetailleerd strategisch plan vóór 21 juli 2015 aan de ministerraad te presenteren” en een “stuurplan met de concrete implementatiemaatregelen af te werken in september 2015”. Inderdaad, jullie hebben goed gelezen: het implementatieplan was initieel voorzien in 2015, dus bijna twee jaar geleden. We weten allemaal wat er uiteindelijk van deze timing geworden is.
Inmiddels zijn we opnieuw één jaar na de feitelijke politieke goedkeuring van de preambule van de Strategische Visie op 29 juni 2016. Doch de stilte over het implementatieplan, met de details aangaande de sluiting van kazernes, blijft oorverdovend. De beloofde “snelle, volledige duidelijkheid over hun toekomst” is voor het personeel nog altijd een dode letter.
We hebben steeds gedacht dat “snel” betekende: spoedig, rap, ijlings, vlug, gezwind, gauw of prompt. Voor de minister van Defensie betekent “snel” klaarblijkelijk iets naar de Griekse kalender zenden. Of uitstellen tot na Sint-Juttemis.
Intussen voltrekt zich echter wel de sluipende besluitvorming rond de verhuis van eenheden. Zonder dat er een implementatieplan is, heeft de DG HR personeelsacties opgestart voor de verhuis van de Groep MP (Evere), het Departement Genie (Jambes), het Competentiecentrum Infra van Belgrade, de samenvoeging van het 1e en 4e Element voor Medische Interventie (1 en 4 EMI te Lombardzijde en Peutie) en de inplaatsstellingen voor het Special Operations Command (SOCCOM) in Heverlee.
Hoe zit dat echter met de bevraging van en de begeleidingsmaatregelen voor het personeel? En hoe verloopt de communicatie aan de betrokken militairen? En waarom blijft de door de minister beloofde participatie van, onder meer, de vakbonden achterwege?
Minister Vandeput schrijft in een Flash Defensie: “Ik zal me er aan houden u doorheen het volledige proces tijdig en correct te informeren over de vorderingen die ik maak”. Mijnheer de Minister, waar blijft die tijdige en correcte informatie? Of is er hoegenaamd geen enkele vooruitgang? En waarom wordt dat dan niet gecommuniceerd?
Of gaat dit luik van de Strategische Visie verder uitgevoerd worden zoals het proces momenteel al verloopt: stoemelings, op een verdoken wijze en tegen alle gemaakte toezeggingen aan het personeel in?
